Το έργο, που έφερε τον τίτλο «Σημειώσεις από το Υπόγειο» ή «Το Υπόγειο», όπως έχει επικρατήσει να τιτλοφορείται, αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία του Ντοστογιέφσκι, όχι μόνο για τον τρόπο αφήγησης, αλλά κυρίως, για τα κεφαλαιώδη φιλοσοφικά ζητήματα που έθεσε, πρώτη φορά τόσο ολοκληρωμένα και άνευ περιστροφών. Ζητήματα που θα τεθούν ξανά στα μετέπειτα μεγάλα μυθιστορήματά του και τον καταξιώνουν παγκοσμίως ως μια από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές. Μέσα από «Το Υπόγειο», ο συγγραφέας με μία απόλυτα διεισδυτική, ειλικρινή και διαυγή ματιά εξερευνά και σκιαγραφεί την ανθρώπινη ψυχή, αποκαλύπτοντας και βγάζοντας στο φως το παράδοξο, το χαώδες και άρα το τραγικό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Απόσπασμα από την αρχή του βιβλίου:
Είμαι άρρωστος… Είμαι κακός. Δεν είμαι καθόλου ευχάριστος. Νομίζω πως έχω μια αρρώστια του ήπατος. Μα δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν ξέρω πού ακριβώς υποφέρω. Αν κι εκτιμώ πολύ τους γιατρούς και την ιατρική, δεν πάω να με κοιτάξουν, και δεν πήγα ποτέ γιατί είμαι φοβερά προληπτικός, ή τουλάχιστον τόσο, που δεν πιστεύω στην ιατρική. (Η μόρφωσή μου δε θα ‘πρεπε να μου επιτρέπει να είμαι προληπτικός, ωστόσο είμαι.). Όχι, αν δε φροντίζω για τον εαυτό μου, το κάνω από πείσμα μόνο… Ίσως δεν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Ε λοιπόν, εγώ το καταλαβαίνω. Δε θα μπορούσα βέβαια να σας εξηγήσω από πού προέρχεται το πείσμα μου. Καταλαβαίνω πολύ καλά πως μη φροντίζοντας να γιατρευτώ, δεν κάνω κακό σε κανέναν, ούτε και στους γιατρούς. Και καλύτερα από κάθε άλλον στον κόσμο ξέρω πως μόνο τον εαυτό μου βλάπτω. Αδιάφορο’ από πείσμα δε γιατρεύομαι. Είναι αρρώστια του ήπατος. Ας είναι ό,τι θέλει, ας γίνει και χειρότερα ακόμη!
Είναι πολύς καιρός, καμιά εικοσαριά χρόνια, που ζω έτσι, και είμαι τώρα σαράντα χρονών. Παλιά ήμουν δημόσιος υπάλληλος, μα παραιτήθηκα.. Ήμουν υπάλληλος ευερέθιστος και τραχύς, κι ευχαριστιόμουν να ‘μαι τέτοιος. Γιατί μην παίρνοντας φιλοδωρήματα, από κάτι έπρεπε να πληρωθώ. (ΤΟ αστείο αυτό δεν είναι και τόσο σπουδαίο, δε θα το παραλείψω όμως. Γράφοντάς το θαρρούσα πως θα το βρουν πολύ έξυπνο, μα τώρα βλέπω πως δεν είναι παρά ένας ελεεινός φανφαρονισμός και γι’ αυτό δεν το παραλείπω.)…
Συγγραφέας: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Έτος πρώτης έκδοσης: 1922
Μορφή: Online Pdf
Ακούστε το (στα Ελληνικά)
Πηγή : ebooks4greeks.gr
Σχετικές Δημοσιεύσεις
