Καθώς διανύουμε τον Χειμώνα, ενημερωνόμαστε για τον τρόπο της φροντίδας προς τα αδεσποτάκια, ώστε να αντέξουν τις άσχημες καιρικές συνθήκες.
Τα πλάσματα που μας έχουν όλους ανάγκη, όταν επικρατεί δριμύτατη κακοκαιρία, είναι εκείνα που δεν έχουν σπίτι. Εκείνα που ζουν στους δρόμους, σε εξωτερικούς χώρους: τα αδεσποτάκια.
Μεριμνούμε, λοιπόν, να τους εξασφαλίσουμε έναν προφυλαγμένο χώρο. Να τους προσφέρουμε νεράκι και περισσότερη τροφή, έτσι ώστε να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες τους.
Τα σημεία που τοποθετούμε τα μπολάκια για τα αδεσποτάκια
«Όταν επικρατούν πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, οι οποίες συνήθως συνδυάζονται με βροχή, αέρα, ή χιόνι, καλό είναι να βάζουμε τα μπολάκια τους με το φαγητό τους και το νεράκι τους σε πιο προστατευμένα μέρη. Σε σημεία που καλύπτονται από σκέπαστρα, αλλά να μπορούν να έχουν πρόσβαση τα αδεσποτάκια. Έτσι ώστε η τροφή τους να προστατεύεται από τη βροχή, τον αέρα, ή το χιόνι», επισημαίνει η κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη.
Τα σπιτάκια τους τα καλύπτουμε με νάιλον – Τοποθετούμε τα πιατάκια τους κάτω από στέγαστρα
Διευκρινίζει ότι ένα μπολάκι φαγητού που είναι γεμάτο από το νερό της βροχής, κυρίως, δεν τρώγεται.
Η πυλωτή της πολυκατοικίας μας –εάν έχουμε- είναι ένα καλό σημείο για να τοποθετήσουμε τα μπολάκια τους.
Για τα αδεσποτάκια που περιφέρονται στα πάρκα, φροντίζουμε να βρούμε σημεία με σκέπαστρο. Αν δεν υπάρχουν, μπορούμε να φτιάξουμε εμείς. Όπως ενημερώνει η κα Μπαρδάνη, αν ανατρέξουμε στο Internet θα βρούμε πολλές ιδιοκατασκευές. Για παράδειγμα, μπορούμε να βάλουμε τα πιατάκια τους μέσα σε πλαστικά κουτιά, που θα τα τοποθετήσουμε κάθετα, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα σκέπαστρο. Έτσι, το φαγητό και το νερό θα είναι προστατευμένα από τον άσχημο καιρό.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να κοιμούνται ασφαλή… βρέξει – χιονίσει
Και σε αυτήν την περίπτωση, δηλαδή πού θα κοιμούνται τα αδεσποτάκια, μπορούμε να τους φτιάξουμε σπιτάκια.
«Οι σκύλοι χρειάζονται μεγαλύτερους χώρους από ότι οι γάτες. Μπορούμε να τους φτιάξουμε ξύλινα σπιτάκια και να τα καλύψουμε με νάιλον, ώστε να μην μπαίνει μέσα η βροχή», αναφέρει η κα Μπαρδάνη.
Η αλήθεια είναι, όπως λέει η κτηνίατρος, ότι πολλές φορές φτιάχνουμε σπιτάκια για τις γάτες, αλλά καμία δεν μπαίνει μέσα. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε τοποθετήσει χαμηλά στο έδαφος τα σπιτάκια και σε σημεία που είναι πολυσύχναστα.
Η κτηνίατρος εξηγεί ότι η γάτα, όταν θέλει να κοιμηθεί, βρίσκει μέρη που να μπορεί να φύγει εύκολα, εάν εμφανιστεί κάποιος κίνδυνος.
Άρα, φροντίζουμε τα σπιτάκια να τα τοποθετούμε σε πιο απόμερα μέρη, ή σε πιο ψηλά σημεία. Έτσι ώστε να νιώσουν ασφάλεια τα ζώα και να μπούνε μέσα.
Γενικώς, όπως λέει η κα Μπαρδάνη, όταν οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς, είναι δύσκολο και για εμάς να προστατεύσουμε τα αδεσποτάκια μας και να τα ταΐσουμε.
«Πάντως, και στη βροχή και στο κρύο το ζώο θα βγει για να αναζητήσει τροφή. Οπότε, δεν τα ξεχνάμε», επισημαίνει η κα Μπαρδάνη.
Καταληκτική φράση της κας Μπαρδάνη: «Οι γάτες, για να προστατευθούν από το κρύο, κουρνιάζουν κάτω από τα καπό των αυτοκινήτων ή στις ρόδες τους. Επομένως, οι οδηγοί, πριν μπουν στο αυτοκίνητό τους, ας χτυπήσουν το καπό, ή ας κάνουν κάποιο θόρυβο. Έτσι ώστε η γάτα να φύγει».
Ελάτε όλοι μαζί να αναδείξουμε και να γιορτάσουμε αυτό το παρεξηγημένο ζωάκι!
2 Συναυλίες, 6 Stand Up Comedian, 13 ομιλητές, δωρεάν δραστηριότητες για παιδιά, πάνω από 65 περίπτερα με είδη για γάτες και για γατόφιλους!
Φυσικά, θα φιλοξενούμε και τις μεγαλύτερες φιλοζωικές οργανώσεις, όπου θα έχουν γάτες προς υιοθεσία!
Όλα γύρω από την γάτα!
Διοργανωτής του πρώτου Cat Festival είναι το Cat Cafe Athens. Σκοπός του Cat cafe είναι να φέρει σε επαφή τους ανθρώπους με τον κόσμο της γάτας. Στόχος μας ειναι να προάγουμε τις υιοθεσίες αδέσποτων γατιών.
Είμαστε η Ναταλί και ο Δημήτρης και τον Σεπτέμβριο του 2023 ανοίξαμε το πρώτο Cat Cafe στην Ελλάδα!
Μέσα σε 1 χρόνο καταφέραμε να:
Μαζέψουμε πάνω από 1.300 κριτικές στο Google με βαθμολογία ✩4.8
Αποκτήσουμε 20.000+ ακόλουθους στο Instagram
Αποκτήσουμε 26.000+ ακόλουθους στο Tik Tok με 1.000.000+ προβολές
Και το πιο σημαντικό από όλα, έχουμε πετύχει 85+ υιοθεσίες για τις γάτες του Cat Cafe!
Μετά από ένα χρόνο γεμάτο αγάπη και ενθουσιασμό στο Cat Cafe, ήρθε η ώρα να πάμε την εμπειρία ένα βήμα παραπέρα.
Με τη στήριξη και τη θετική ανταπόκριση που λάβαμε από την κοινότητα των φιλόζωων, προχωράμε στο επόμενο βήμα με μεγαλύτερο impact, Το Cat Festival!
Τοποθεσία : Παλιό Αμαξοστάσιο – ΟΣΥ, Γκάζι – Αθήνα
Σοκ και αγανάκτηση έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία της Νάξου η καταγγελία για πυροβολισμό τριών σκύλων στην περιοχή της Άνω Ποταμιάς. Σύμφωνα με την καταγγελία, τρεις σκύλοι ιδιοκτησίας του Αντώνη Κουφόπουλου έφυγαν από το σπίτι τους και ενώ βρίσκονταν σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από αυτό, πυροβολήθηκαν από άγνωστο άτομο.
Ένας βαριά τραυματισμένος και ένας αγνοούμενος
Από τους τρεις σκύλους, ένας θηλυκός γερμανικός ποιμενικός βρέθηκε βαριά τραυματισμένος από πυροβολισμό στο κεφάλι και σε πολύ κοντινή απόσταση, ενώ ένας αρσενικός γερμανικός ποιμενικός παραμένει αγνοούμενος. Ο τρίτος σκύλος, ένα αρσενικό ντόμπερμαν, εντοπίστηκε σώο αλλά σε κατάσταση σοκ.
Οι ιδιοκτήτες των σκύλων, που είχαν αντιληφθεί την ανοιχτή πόρτα της αυλής τους περίπου 20 λεπτά πριν το περιστατικό, άκουσαν τρεις πυροβολισμούς συνοδευόμενους από ουρλιαχτά σκύλου και φωνές ενός αγνώστου άνδρα. Αμέσως έσπευσαν στο σημείο, φωνάζοντας τα ζώα τους, και εκεί εντόπισαν το σοβαρά τραυματισμένο γερμανικό ποιμενικό. Το σκυλί μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε κτηνιατρείο, όπου συνεχίζει να νοσηλεύεται.
Μαρτυρίες και ύποπτα οχήματα
Η περιοχή όπου συνέβη το περιστατικό είναι αγροτική, με χωματόδρομους που σπάνια χρησιμοποιούνται από οχήματα, ενώ δεν είναι σημείο κυνηγιού. Σύμφωνα με την καταγγελία, κάτοικος της περιοχής, ο οποίος διατηρεί στάνη κοντά στο σημείο των πυροβολισμών, επιβεβαίωσε πως είδε τα σκυλιά και άκουσε τους πυροβολισμούς. Ο ίδιος ανέφερε πως παρατήρησε δύο αυτοκίνητα κυνηγών να βρίσκονται στην περιοχή, χωρίς ωστόσο να συγκρατήσει τους αριθμούς κυκλοφορίας ή να αναγνωρίσει τους επιβάτες.
Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες, που έψαχναν για τα σκυλιά τους αμέσως μετά το περιστατικό, δεν είδαν κανένα αυτοκίνητο να φεύγει από την περιοχή, γεγονός που γεννά περαιτέρω ερωτήματα.
Σε εξέλιξη η έρευνα της Αστυνομίας
Η υπόθεση διερευνάται από το Αστυνομικό Τμήμα Νάξου, με τις Αρχές να εξετάζουν όλα τα στοιχεία και τις καταθέσεις που έχουν συγκεντρωθεί. Οι ιδιοκτήτες των σκύλων ελπίζουν στην εξιχνίαση της υπόθεσης και στην εύρεση του αγνοούμενου ζώου, ενώ η τοπική κοινωνία εκφράζει την ανησυχία της για την πρωτοφανή αυτή ενέργεια.
Το περιστατικό έχει ήδη προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, με φιλόζωους και κατοίκους της περιοχής να ζητούν την παραδειγματική τιμωρία του δράστη, εφόσον εντοπιστεί.
Η καταγγελία
«Τραγικό έγκλημα δύο σκύλων με κυνηγετικό όπλο στην Άνω ποτάμια Νάξου.
Τρεις σκύλοι ιδιοκτησίας Κουφόπουλου Αντώνιου
Καθώς έκαναν την καθημερινή τους βόλτα αν και μη προγραμματισμένη καθώς έφυγαν από το σπίτι με ανεξήγητο ακόμα τρόπο σε απόσταση ένας περίπου χιλιομέτρου πυροβολήθηκαν από άγνωστο μέχρι στιγμής άτομο με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό ενός θηλυκού γερμανικού ποιμενικού και την εξαφάνιση και ενός αρσενικού γερμανικού ποιμενικού και ενός αρσενικού ντόμπερμαν που ευτυχώς δεν φέρει τραυματισμό. Μετά από πολύωρη αναζητήσει τον άτυχων ζώων από τους ιδιοκτήτες τους που βρήκαν πρώτα το αρσενικό ντόμπερμαν το οποίο δεν έφερε τραυματισμό αλλά ήταν φοβερά τρομαγμένο ύστερα βρέθηκε το θηλυκό γερμανικό με πολύ βαρύ τραυματισμό από κυνηγετικό όπλο το οποίο πυροβολήθηκε κατά μέτωπο και σε πολύ μικρή απόσταση το οποίο νοσηλεύτικε άμεσα στο κοντινότερο κτηνιατρείο όπου νοσηλεύεται ακόμα και ακόμα παραμένει εξαφανισμένο το αρσενικό γερμανικό ποιμενικό.
Οι ιδιοκτήτες καθώς έκαναν την καθημερινή καθαριότητα των ζώων περίπου 20 λεπτά μετά αντιλήφθηκαν πώς είναι ανοιχτεί η πόρτα της αυλής και οι σκύλοι έχουν βγει κ έχουν πάει στην τοποθεσία που κάνουν καθημερινά την βόλτα τους. 3 πυροβολισμοί όμως που συνοδεύονταν με ουρλιαχτά σκύλου και φωνές κάποιου άγνωστου άντρα που πιθανότατα να είναι και ο δράστης τρομοκράτησε τους ιδιοκτήτες οι οποίοι έσπευσαν αστραπιαία φωνάζοντας να επιστρέψουν οι σκύλοι και πηγαίνοντας προς το πεδίο που βρέθηκε το τραυματισμένο ζώο. Η απόσταση υπολογίζεται στα 800-900 μέτρα.
Υποσημείωση
Υπάρχουν μόνο αγροτικοί δρόμοι όπου πολύ σπάνια πηγαίνουν αυτοκίνητα και ο τόπος δεν χρησιμοποιείται για κυνήγι μια και οι ιδιοκτήτες στα δύο χρόνια που μένουν στην συγκεκριμένη ιδιοκτησία δεν έχουν ακούσει πυροβολισμούς. Στο σημείο που ακούστηκαν οι πυροβολισμοί, είναι δίπλα από μια στάνη με ζώα που έλλειπαν, περιφραγμένη όπου καθώς οι ιδιοκτήτες αναζητούσαν τα ζώα τους συναντήθηκαν με τον ιδιοκτήτη εντελώς τυχαία ο οποίος επιβεβαίωσε πώς είδε τα ζώα και πως άκουσε τους πυροβολισμούς, λέγοντας μάλιστα πως ήταν δύο αυτοκίνητα κυνηγών όπου δεν συγκράτησε τους αριθμούς κυκλοφορίας και δεν τους γνώριζε σύμφωνα με τα λεγόμενα του. Κατά την αναζήτηση τον ζώων από τους ιδιοκτήτες δεν είδαν κανένα αυτοκίνητο στην περιοχή μιας και δρόμος είναι ένας μονόδρομος και κατά την λογική αν υπήρχε αυτοκίνητο θα πέρναγε μπροστά από τους ιδιοκτήτες. Η υπόθεση μιας και είναι πολύ μπερδεμένη και περίπλοκη διερευνάται από το ΑΤ Νάξου με ελπίδα να βρούμε τελικά τον δράστη και το άτυχο ζώο».
Πέντε γλυκύτατα χνουδωτά κουτάβια δύο μηνών, δύο κοριτσάκια και τρία αγοράκια, υγιέστατα, έχουν κάνει αποπαρασίτωση και το πρώτο εμβόλιο.
Υπέροχοι φιλικοί χαρακτήρες, πανέξυπνα και προσεγμένα.
Θα γίνουν μικρόσωμα, μητέρα τους είναι η ωραιότατη Γρυφούλα που βλέπετε στην τελευταία φωτογραφία και έχει ύψος 36εκ. Θα δοθούν με το συμβόλαιο της ΟΜΜΑ και θα αξιολογηθούν στην ενηλικίωση όπως πάντα.
Φιλοξενούνται στην περιοχή Δράμας και μπορούν να μεταφερθούν οπουδήποτε με πετ ταξί και έξοδα των νέων κηδεμόνων. Τηλ. για αιτήσεις υιοθεσίας και πληροφορίες στο τηλ 6944668179 (Άκης Βλάχος) από τις 7 (19.00 μμ) κάθε μέρα.
ΘυληκόΑρσενικότο ίδιο (προηγούμενη φωτο) αρσενικόΔεύτερο αρσενικόΤρίτο αρσενικόΗ μαμά τους
Ταυτισμένη με το θέαμα, ενίοτε και με το κιτς, η Eurovision είναι πολλά περισσότερα από ένας διαγωνισμός τραγουδιών, αφού μέσα στη μεγάλη της ιστορία συχνά έχουν αντικατοπτριστεί μείζονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, αλλά και κοινωνικά κινήματα. Ας θυμηθούμε τις ελληνικές συμμετοχές, που μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια είχαν τις καλές αλλά και τις πολύ κακές τους στιγμές.
Η χώρα μπαίνει για πρώτη φορά στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό μουσικής το 1974 κι εκπροσωπείται από την Μαρινέλλα, που τραγουδάει το «Κρασί, θάλασσα και το αγόρι μου», κατακτώντας την 11η θέση. Ένα καθαρά ελληνικό κι ολίγον τουριστικό κομμάτι, με την υπέροχη φωνή της Μαρινέλλας, που όμως εμφανισιακά δεν έχει το γκλαμ των υπόλοιπων διαγωνιζομένων, οπότε δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά. Την επόμενη χρονιά απέχουμε ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή στην Κύπρο.
Το 1976, η Μαρίζα Κωχ μας εκπροσωπεί στην Ολλανδία, κατακτώντας την 13η θέση με το «Παναγιά μου, Παναγιά μου». Οι στίχοι θεωρούνται ανατρεπτικοί, αφού μιλούν ευθέως για την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις στην αντίπερα όχθη. Κυκλοφορούν φήμες ότι ένας Τούρκος σκοπευτής θα εκτελούσε την Κωχ κατά τη διάρκεια της ερμηνείας και η EBU της ζητάει να αποχωρήσει, κάτι που η ίδια δεν δέχτηκε. Αντίθετα, εμφανίστηκε στη σκηνή με αλεξίσφαιρο γιλέκο.
Οι δύο παραπάνω συμμετοχές δεν μοιάζουν όμως και τόσο «ευρωπαϊκές», μέχρι που το 1977 η θρυλική τετράδα με τους Πασχάλη, Μπέσυ Αργυράκη, Robert Williams και Μαριάννα Τόλη κάνουν ένα ποπ «Μάθημα Σολφέζ», γραμμένο στη παγκόσμια γλώσσα της μουσικής, κερδίζοντας πανηγυρικά την 5η θέση στην Αγγλία.
Το 1978, στη Γαλλία, η υπέροχη ερμηνεία της Τάνιας Τσανακλίδου με το «Τσάρλι Τσάπλιν» σε στίχους του συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη μας έφερε στην 8η θέση. Το γεγονός ότι επιλέξαμε να τιμήσουμε με ένα τραγούδι-καμπαρέ έναν μεγάλο καλλιτέχνη, δεν φάνηκε να συγκίνησε ιδιαιτέρως τους ψηφοφόρους, που πιθανόν αναρωτιούνταν ποια η σχέση του Τσάπλιν με την Ελλάδα, όμως σίγουρα το ανδρόγυνο look της υπέροχης Τσανακλίδου κλέβει την παράσταση.
Το 1979, ο διαγωνισμός διεξάγεται στο Ισραήλ κι η Ελλάδα εκπροσωπείται από την Ελπίδα και το θρυλικό πλέον «Σωκράτη εσύ Σούπερ Σταρ», που θυμίζει αρκετά το στυλ του «Jesus Christ Superstar».Συνδυάζοντας ποπ αισθητική κι ελληνική Ιστορία, κερδίζει την 8η θέση.
Το 1980, η Άννα Βίσση πηγαίνει στην Ολλανδία, κάνοντας «Ώτοστοπ». Το τραγούδι γίνεται χιτάκι μεν, αλλά δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά στο διαγωνισμό, κατακτώντας την 13η θέση.
Το 1981, ο Γιάννη Δημητράς και το «Φεγγάρι Καλοκαιρινό» κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις και την 8η θέση στην Ιρλανδία. Το 1982 η Ελλάδα δεν εκπροσωπήθηκε στον διαγωνισμό στην Eurovision. Ο λόγος ήταν το τραγούδι που θα ερμήνευε ο Θέμης Αδαμαντίδης, με τίτλο«45 Κοπελιές» θύμιζε παραδοσιακό κι έτσι πολλοί το κατήγγειλαν με τη δικαιολογία ότι αντιβαίνει τους όρους του διαγωνισμού.
Το 1983, όμως, στην Γερμανία, η Κρίστη Στασινοπούλου, μια ερμηνεύτρια της World Music, μας εκπροσωπεί με το «Μου λες» και αποσπάει τη 14η θέση.
Το 1984, η Ελλάδα αποφάσισε να μη συμμετέχει στον διαγωνισμό, δηλώνοντας ότι τα υποψήφια κομμάτια ήταν κακής ποιότητας. Το 1985, προσπαθούμε να κάνουμε δυναμικό come back με το ξεχασμένο, αλλά καθόλου κακό «Μοιάζουμε», ερμηνευμένο από τον Τάκη Μπινιάρη, που εντυπωσιάζει τόσο με τις ερμηνευτικές του ικανότητες όσο και με την εμφάνισή του, αλλά και πάλι η κατάταξη της χώρας μας δεν ήταν και τόσο καλή, αφού παίρνουμε την 16η θέση.
Το 1986, θα συμμετείχαμε στο διαγωνισμό που έγινε στη Νορβηγία με την Πωλίνα και το τραγούδι «Wagon Li», αλλά η Ελλάδα απέσυρε τη συμμετοχή της γιατί ο διαγωνισμός έπεφτε Μεγάλο Σάββατο. Το 1987, το συγκρότημα Bang –Θάνος Καλλίρης και Βασίλης Δερτιλής-, με απίστευτο μαλλί και το τραγούδι «Stop» πήραν την 10η θέση στο Βέλγιο.
Το 1988 η Ελλάδα αποσπάει τη χειρότερη κατάταξη στη σχεδόν δεκαετή συμμετοχή της στον διαγωνισμό, κατακτώντας την 17η θέση (ανάμεσα σε 21 συμμετοχές) με το «Κλόουν» και την Αφροδίτη Φρυδά.
Το 1989, στην Ελβετία, ξαναμπήκαμε στη δεκάδα κατακτώντας, με το «Δικό σου αστέρι» και τη Μαριάννα Ευστρατίου, την 9η θέση.
Κάπως έτσι μπήκαμε στη δεκαετία, του ‘90, όπου θα έλεγε κανείς ότι δεν κάναμε πολύ καλή εντύπωση, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο Χρήστος Κάλοου επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον Διαγωνισμό το 1990 στο Ζάγκρεμπ με το τραγούδι «Χωρίς Σκοπό». Το τραγούδι κατέλαβε την 19η θέση.
Ακόμα και το 1991, όταν η Σοφία Βόσσου τραγουδάει σε στίχους και μουσική του Ανδρέα Μικρούτσικου τη διάσημη πλέον «Άνοιξη», δεν τα πήγαμε και πολύ καλά. Βέβαια, η ελληνική συμμετοχή τότε είχε επικριθεί από ορισμένους λόγω υπεροπτικής συμπεριφοράς, αλλά, όπως και να ‘χει, η εμφάνιση της Βόσσου ήταν καλή. Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να κερδίσει μόλις την 13η θέση.
Καλύτερα τα πήγε το 1992 η Κλεοπάτρα και «Όλου του κόσμου η Ελπίδα», που βρέθηκε στη 5η θέση, ενώ το 1993 η εμφάνιση της Καίτης Γαρμπή – κυρίως λόγω του γαλάζιου φορέματος διά χειρός Σήλιας Κριθαριώτη με τα αποκαλυπτικά ανοίγματα- μένει στην Ιστορία. Η Καίτη τραγουδάει το «Ελλάδα χώρα του φωτός» στην Ιρλανδία, ένα τραγούδι που παντρεύει ελληνικά ακούσματα με ποπ στοιχεία, κερδίζοντας την 9η θέση.
Την επόμενη χρονιά και πάλι στην Ιρλανδία, θα βρεθεί ο Κώστας Μπίγαλης με το «Τρεχαντήρι», φτάνοντας στην 14η θέση, ενώ την επόμενη χρονιά με την Ελίνα Κωνσταντόπουλου ανεβαίνουμε κλίμακα και κατακτούμε την 12η θέση, με το «Ποια προσευχή», ένα τραγούδι που έχει και μια έμμεση αναφορά στο Μακεδονικό Ζήτημα. Το 1996 στη Νορβηγία η Μαριάννα Ευστρατίου τραγουδάει το «Εμείς φοράμε τον χειμώνα ανοιξιάτικα», αλλά δεν τα πάει και τόσο καλά, αφού ανάμεσα σε 23 διαγωνιζόμενους, φτάνει στην 14η θέση.
Την 12η θέση κατακτήσαμε το 1997 στην Ιρλανδία, ανάμεσα σε 25 χώρες, με το «Χόρεψε» και τη Μαριάννα Ζορμπά -ένα τραγούδι που δεν κατάφερε να μας εντυπωθεί.
Το 1998 η Ελλάδα έσπασε το μέχρι τότε χαμηλό της ρεκόρ, κερδίζοντας την 20η θέση ανάμεσα σε 25 διαγωνιζόμενους με το τραγούδι «Μια κρυφή ευαισθησία» των Θάλασσα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η χώρα μας αποκλείστηκε για την επόμενη χρονιά, λόγω των συνεχόμενων κακών βαθμολογιών.
Η νέα χιλιετία μας βρίσκει σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, που ήταν και ο λόγος σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, για τον οποίο απείχαμε από τον διαγωνισμό. Μετά από δύο χρόνια όμως, επιστρέψαμε δυναμικά το 2001 στη Δανία, με τους Antique. Η Έλενα Παπαρίζου τραγουδάει το «I would die for you», που μας χάρισε την υψηλότερη μέχρι τότε κατάταξη στον διαγωνισμό, την 3η θέση. Οι καλές όμως εντυπώσεις διαλύονται αμέσως τον επόμενο χρόνο με το φουτουριστικό αλλά και κατά βάση κακόγουστο, «S.A.G.A.P.O.» του Μιχάλη Ρακιντζή, που κατέκτησε την 17η θέση, αλλά έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων μας ως το απόλυτο cult.
Το 2003, η Μαντώ κινείται σε πιο ευρωπαϊκά πρότυπα με το «I’ll never let you go» αλλά και με την ροκ εμφάνισή της, από την οποία δεν θα ξεχάσουμε με τίποτα το ντεκολτέ της. Ωστόσο, δεν καταφέρνει κάτι καλύτερο. Εκείνη τη χρονιά η Τουρκία στέφεται νικήτρια με το «Everyway that I can».
Έτσι η επιτροπή το 2004- χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων για τη χώρα μας- αποφασίζει να στείλει τον εκρηκτικό και γοητευτικό Σάκη Ρουβά που με το «Shake it» ξεσηκώνει τον γυναικείο κι όχι μόνο πληθυσμό, αποκαθιστώντας την τιμή μας με την 3η θέση.
Αυτή ίσως η εμφάνιση έστρωσε τον δρόμο για τη μεγάλη νίκη της χώρας το 2005, που προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού. Η Έλενα Παπαρίζου με το προφητικό «My Number One» επιτέλους φτάνει στη κορυφή! Έκτοτε αρχίζουμε να ασχολούμαστε πιο σοβαρά με την Eurovision: οι απεσταλμένοι μας πια έχουν μεγαλύτερη υποστήριξη, οι ομάδες τους σε κάθε επίπεδο είναι καλύτερα προετοιμασμένες, οπότε και οι εμφανίσεις της χώρας βελτιώνονται.
Την επόμενη χρονιά ο διαγωνισμός γίνεται στο Ολυμπιακό Στάδιο με παρουσιαστές την Μαρία Μενούνος και τον Σάκη Ρουβά και μότο «Feel the Rhythm!». Η Άννα Βίσση επιστρέφει μετά από 26 χρόνια στον διαγωνισμό με την μπαλάντα «Everything», διχάζοντας το κοινό, και τελικά κερδίζει την 9η θέση.
Την επόμενη χρονιά, ο Σαρμπέλ πηγαίνει στη Φινλανδία και λέει το «Γεια Σου, Μαρία», ένα περίεργο τραγούδι που περισσότερο θυμίζει χιτάκι των ελληνικών νυχτερινών κέντρων, αλλά παρόλα αυτά κερδίζει την 7η θέση.
Το 2008 στη Σερβία έρχεται η σειρά της sweetheart Καλομοίρας να μας εκπροσωπήσει με το «My secret combination», και με τη θετική της διάθεση κερδίζει την 3η θέση! Το 2009 ο Σάκης Ρουβάς θέλει να πάρει τη ρεβάνς και ξαναπάει αυτή τη φορά στη Ρωσία με το «This is our night», όμως ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος κι έτσι φτάνει τελικά στην 7η θέση.
Το 2010 και πάλι τα οικονομικά προβλήματα της χώρας δημιουργούν τριγμούς στις συμμετοχές μας. Εκείνη τη χρονιά στο Όσλο της Νορβηγίας, ο Γιώργος Αλκαίος και Friends κατακτούν την 8η θέση, τραγουδώντας το ελληνικότατο «Ώπα», ενώ την επόμενη τα πάμε λίγο καλύτερα, κατακτώντας την 7η θέση, με το πιο μοντέρνο «Watch My Dance», που τραγουδούν ο Λούκας Γιώρκας και ο Stereo Mike.
Το 2012 η Ελλάδα, μετά από οχτώ συνεχόμενες χρονιές, βρέθηκε εκτός δεκάδας, με το τραγούδι «Aphrodisiac», που ερμήνευσε η Ελευθερία Ελευθερίου, αλλά το 2013 στη Σουηδία οι Koza Mostra και ο Αγάθωνας με ένα εναλλακτικό κι άκρως διασκεδαστικό ρεμπέτικο, το «Alcohol is free», έκαναν την Ευρώπη να σηκωθεί όρθια, κερδίζοντας την 6η θέση! Το 2014 στη Δανία, όμως κατρακυλήσαμε και πάλι στην 20η θέση με το «Rise Up» από τους Freaky Fortune και RiskyKidd.
Το 2015, ο διαγωνισμός διεξήχθη στην Αυστρία και τη χώρα μας εκπροσώπησε η Μαρία Έλενα Κυριάκου με το «One Last Breath», με μια όχι και τόσο καλή εμφάνιση, που έφτασε τελικά στην 19η θέση, ενώ το 2016, – μία χρονιά που ο διαγωνισμός σημείωσε ρεκόρ τηλεθέασης με 204 εκατομμύρια τηλεθεατές- η Ελλάδα με το «Utopia land» και τους Argo, κατάφερε για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε ο θεσμός των ημιτελικών να αποκλειστεί!
Tο 2017, στο Κίεβο, η Demmy και το «This is love», παρά τα καλά προγνωστικά βρέθηκε στην 19η θέση, ενώ την επόμενη χρονιά η Γιάννα Τερζή και το «Όνειρό μου» δεν κατάφερε να προκριθεί στην Πορτογαλία.
Το 2019 η ΕΡΤ επέλεξε την Κατερίνα Ντούσκα με το τραγούδι «Better Love» να εκπροσωπήσει στο Τελ Αβίβ, ενώ πέρυσι δεν έγινε ο διαγωνισμός λόγω κορονοϊού.
Η Αμάντα Γεωργιάδη συγκίνησε Ελλάδα και Ευρώπη με το «Die Together», με το οποίο εκπροσώπησε τη χώρα μας στη Eurovision 2022. Η εντυπωσιακή εμφάνισή της μας χάρισε τη 8η θέση.
Ο Victor Vernicos εκπροσώπεισαι την Ελλάδα στη Eurovision 2023 στο Λίβερπουλ με το τραγούδι «What the say». Δυστυχώς, η ελληνική συμμετοχή δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό.
Στη 11η θέση με 126 βαθμούς κατατάχθηκε η Μαρίνα Σάττι με το «Ζάρι» στον 68ο διαγωνισμό της Eurovision στο Μάλμε της Σουηδίας.
Η σειρά εμφάνισης των 12 φιναλίστ στον Εθνικό Τελικό
Η κλήρωση, από την οποία προέκυψε η σειρά εμφάνισης των 12 φιναλίστ του Εθνικού Τελικού για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στη Eurovision 2025, έγινε σήμερα Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2025, στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, στην Αγία Παρασκευή, παρουσία συμβολαιογράφου, καθώς και των καλλιτεχνών που θα διαγωνιστούν τη μεγάλη βραδιά.
Την κλήρωση έκαναν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και η σειρά εμφάνισής τους στον Εθνικό Τελικό είναι η εξής:
Τον Εθνικό Τελικό, που θα διεξαχθεί την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2025, στις 21:00, στο Christmas Theater, θα παρουσιάσουν οι Σάκης Ρουβάς και Έλενα Παπαρίζου, ενώ την καλλιτεχνική διεύθυνση της διοργάνωσης έχει αναλάβει ο Φωκάς Ευαγγελινός. Η μεγάλη βραδιά, που θα κρύβει πολλές εκπλήξεις, θα μεταδοθεί απευθείας από την ΕΡΤ1, την ERT WORLD, το ERTFLIX International, ενώ θα υπάρχει δυνατότητα παρακολούθησης και στην ελληνική νοηματική γλώσσα στην ΕΡΤ1 στο live streaming του ERTFLIX.
Ο 69ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision θα διεξαχθεί στη Βασιλεία της Ελβετίας, από 13 έως 17 Μαΐου 2025.
«Ο ΗΛΙΘΙΟΣ» είναι ένα από τα καλύτερα και πιο γνωστά μυθιστορήματα του μεγάλου Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, όπου ο Ρώσος συγγραφέας δείχνει όλη του την μαεστρία αναλύοντας σε βάθος την ψυχοσύνθεση των βασανισμένων ηρώων του. Η υπόθεση του έργου μιλάει για τον εικοσιεξάχρονο πρίγκιπα Μίσκιν όπου ύστερα από μακροχρόνια θεραπεία στην Ελβετία, επιστρέφει στην Αγία Πετρούπολη, όπου μαθαίνει ότι κληρονομεί μια μεγάλη περιουσία. Έτσι βρίσκεται ανέλπιστα στο επίκεντρο της άγνωστης για αυτόν ζωής της μεγαλούπολης. Οι άντρες που τον περιβάλλουν, μην μπορώντας να εξηγήσουν διαφορετικά την άδολη και αγνή φύση του, τον χαρακτηρίζουν «ηλίθιο», ενώ οι γυναίκες, συνεπαρμένες από αυτές ακριβώς τις ιδιότητές του, τον ερωτεύονται τρελά, με τραγικές συνέπειες…
Από το πρώτο κεφάλαιο «Ο ηλίθιος»:
ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ, μια μέρα που φύσαγε νοτιάς, κατά τις εννιά το πρωί, η αμαξοστοιχία της Βαρσοβίας πλησίαζε στην Πετρούπολη, τρέχοντας μ’ όλη της την ταχύτητα. Είχε τόση υγρασία και τόση ομίχλη που μόλις και μετά βίας πρόβαλε η μέρα∙ δέκα βήματα πιο κει, δεξιά κι αριστερά απ’ τη γραμμή, δεν ξεχώριζες τίποτα σχεδόν πίσω απ’ τα τζάμια του βαγονιού. Ανάμεσα στους επιβάτες, ήταν και μερικοί που επέστρεφαν απ’ το Εξωτερικό. Μα ο πιο πολύς κόσμος ήταν στριμωγμένος στα βαγόνια της τρίτης θέσης, όλο λαουτζίκος και κάτι μικροεπιχειρηματίες που δεν έρχονταν από πολύ μακριά. Όλοι φυσικά ήταν κουρασμένοι, ολονών τα μάτια ήταν βαριά απ’ την άγρυπνη νύχτα, όλοι ήταν ξεπαγιασμένοι, όλα τα πρόσωπα ήταν ωχροκίτρινα, στο χρώμα της ομίχλης…
ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ, μια μέρα που φύσαγε νοτιάς, κατά τις εννιά το πρωί, η αμαξοστοιχία της Βαρσοβίας πλησίαζε στην Πετρούπολη, τρέχοντας μ’ όλη της την ταχύτητα. Είχε τόση υγρασία και τόση ομίχλη που μόλις και μετά βίας πρόβαλε η μέρα∙ δέκα βήματα πιο κει, δεξιά κι αριστερά απ’ τη γραμμή, δεν ξεχώριζες τίποτα σχεδόν πίσω απ’ τα τζάμια του βαγονιού. Ανάμεσα στους επιβάτες, ήταν και μερικοί που επέστρεφαν απ’ το Εξωτερικό. Μα ο πιο πολύς κόσμος ήταν στριμωγμένος στα βαγόνια της τρίτης θέσης, όλο λαουτζίκος και κάτι μικροεπιχειρηματίες που δεν έρχονταν από πολύ μακριά. Όλοι φυσικά ήταν κουρασμένοι, ολονών τα μάτια ήταν βαριά απ’ την άγρυπνη νύχτα, όλοι ήταν ξεπαγιασμένοι, όλα τα πρόσωπα ήταν ωχροκίτρινα, στο χρώμα της ομίχλης…
Γράφει ο Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου
Ο Φυοντόρ Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στις 11 Νοέμβρη 1821 στη Μόσχα, 2ος γιος του Μιχαήλ Αντρέγεβιτς Ντοστογιέφσκι και της Μαρίας Νετσάγιεβα. Ο πατέρας του ήτανε στρατιωτικός γιατρός, σκληρός άνθρωπος, νευρικός και φορτικός. Οι εκρήξεις θυμού του ήτανε τρομερές και διακρινόταν για την τσιγκουνιά του. Η μητέρα του ήτανε τελείως διαφορετική άνθρωπος, ευγενικός και καλιεργημένος. Ο Φυοντόρ έμαθε ανάγνωση από εκείνη διαβάζοντας συλλογή από ιστορίες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Απ’ όλους τους μύθους, περισσότερο τον γοήτευε το «Βιβλίο του Ιώβ». Στα δέκα του ήρθε σ’ επαφή με την ύπαιθρο, τις συνήθειες, τα ήθη και τις παραδόσεις της. Τότε ήταν που η οικογένεια απέκτησε αγρόκτημα στην πόλη Τούλα. Ήτανε τρυφερα δεμένος με τη μητέρα του η οποία πέθανε από φυματίωση νωρίς κι ο Λεοντίν Πέτροβιτς Γκόρσμαν (βιογράφος του), σημειώνει: “Στο πρόσωπο εκείνης, η ζωή η ίδια έθεσε μπροστά στον μελλοντικό μεγάλο ανατόμο των ηθών το ζήτημα του αθώου θύματος, του άδικου βασανιστηρίου, της αργής ψυχικής εξάντλησης μιας αγνής και άδολης ψυχής. Θεμέλιο της δημιουργικής του έγινε η ηθική, ενώ η μορφή της μητέρας του εξυψώθηκε ως ενσάρκωση του ηθικού κάλλους και του ηθικού αγαθού”. Πέθανε ίδια μέρα με τον μεγάλο Ρώσο Λογοτέχνη Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, το 1837 και ο Φυοντόρ είπε στον αδελφό του Μιχαήλ, ότι αν δεν είχαν οικογενειακό πένθος, θα φορούσε μαύρα γι’ αυτόν. Παρ’ όλα αυτά δεν έζησε μόνο την ασκητική ζωή ενός εμπνευσμένου κι ευαίσθητου δημιουργού. Πέρασε πολλά στη ζωή, φυλακίστηκε, ερωτεύτηκε πολλές γυναίκες, έζησε έντονα. Πέθανε ανάμεσα στην οικογένεια του στις 9 Φλεβάρη 1881. Αυτή είναι η ρίζα του δημιουργού.
Η λέξη αριστούργημα δεν αποδίδεται τυχαία στον «Ηλίθιο». Σ’ αυτό συλλαμβάνει μια ιστορία κι ένα χαρακτήρα που από το μυστήριο κινούνται στη ζωή ενός Αγίου. Η σύλληψη κι η δημιουργία του τοποθετείται χρονολογικά στα τέλη της δεκαετίας του 1860 (ξεκίνησε να γράφεται το 1867 κι εκδόθηκε το 1869). Εκείνη την περίοδο ο ενθουσιασμός για τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Αλέξανδρου Β’ της Ρωσίας άρχισε να φθίνει και τα αποτελέσματα τους αποδεικνύονταν δυσμενή για τους περισσότερους. Η χειραφέτηση των δουλοπάροικων το 1861 κι οι μετέπειτα μεταρρυθμίσεις σε δικαστικό, πολιτικό, στρατιωτικό επίπεδο, έστρεψαν τη Ρωσία σε σύγχρονο κράτος δικαίου και καπιταλιστική κοινωνία. Στη Πετρούπολη, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία, τα αποτελέσματα ήταν εμφανή: η οικονομία, σύμβολο της το χρηματιστήριο, επικρατούσε με πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Το επάγγελμα του δικηγόρου άρχισε να αποκτά σημασία και κύρος. Μια θετικιστική, υλιστική κοσμοθεωρία γινόταν κανόνας ανάμεσα στους μορφωμένους. Έτσι η πρόοδος της Ρωσίας γινόταν αντιληπτή απ’ αυτούς τους ανθρώπους με όρους εξομοίωσης με τα πρότυπα της Δύσης.
Σ’ αυτό το πλαίσιο μεγάλωσε ο ριζοσπαστισμός κι ο μηδενισμός της νεολαίας. Οι απογοητευμένοι από τις μεταρρυθμίσεις, στρέφονταν στην οργανωμένη υπονόμευση και τη βία. Η απόπειρα εναντίον του Τσάρου το 1866 από τον Ντμίτρι Καρακόζοφ, μαθητή, ήταν ένα από τα πολλά τέτοια φαινόμενα σε αυτή τη δεκαετία (1860-70). Γι’ αυτόν, αυτά ήταν αποτελέσματα της εκτροπής της ανώτερης τάξης από τις ρωσικές πολιτιστικές παραδόσεις. Παράλληλα, παρατηρούσε πως οι πνευματικοί πόροι αποτυπώνονταν στη χριστιανική πίστη των απλών Ρώσων. Αυτό ήταν το υπόβαθρο για την σύλληψη της ιδέας του «Ηλίθιου».
Η κεντρική ιδέα ήταν να απεικονίσει ένα απολύτως ωραίο ανθρώπινο ον. Ο πρίγκιπας Μίσκιν, ο ήρωας του βιβλίου, είναι ένας ρώσος άγιος, ανόητος, απόγονος του Δον Κιχώτη, ένας Χριστός σ’ έναν αντιχριστιανικό κόσμο. Η φυσιογνωμία του ήρωα ήταν κι η μεγάλη πρόκληση του συγγραφέα. Το καλό στη μυθοπλασία δεν είναι ενδιαφέρον, εν αντιθέσει με την κακία. Ο δημιουργός που κάνει την επιλογή ρισκάρει να απωθήσει αναγνώστες κι επιπλέον, η καλοσύνη στη μυθοπλασία τότε, σήμαινε κι έλλειψη σεξουαλικής ενέργειας, άλλο ένα αρνητικό για το έργο. Θαύμαζε τον Θερβάντες. Στο «Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα» γράφει τον Σεπτέμβρη του 1877, ένα οξυδερκέστατο δοκίμιο για τον Δον Κιχώτη με τίτλο: «Το ψέμα σώζει το ψέμα». Εκεί λέει πως η αλήθεια της λογοτεχνίας σώζεται όχι με την απαλλαγή της από το μυθοπλαστικό ψέμα, αλλά με την επινόηση ενός ακόμα μεγαλύτερου κι υπερβολικότερου, ο ρεαλισμός κερδίζεται όχι με την εξάλειψη του φανταστικού αλλά με τη διόγκωση του. Τί ήταν αυτό που τον συνάρπαζε στο έργο του Θερβάντες; Ποιός είναι ο Δον Κιχώτης του; Την απάντηση δίνει ένα γράμμα του από τη Γενεύη προς την ανιψιά του Σοφία Αλεξάντροβα Ιβάνοβα (1868). Λίγους μήνες πριν το γράμμα, έχει νυμφευτεί τη γραμματέα του Άννα Γρηγόριεβνα Σνίτκινα, έχει εγκαταλείψει τη Ρωσία να αποφύγει τους πιστωτές του, έχει ξαναβυθιστεί στο πάθος της ρουλέτας και γράφει για να μπορέσει να σταθεί οικονομικά. Στις 18-11-1868 αρχίζει στον Ρώσο Αγγελιοφόρο η δημοσίευση του. Γράφει λοιπόν στην ανιψιά του:
“Η κύρια ιδέα του μυθιστορήματος είναι να παρουσιάσω τον άνθρωπο εντελώς ωραίο. Ωραίο είναι το ιδανικό κι αυτό, θέλει πολύ δουλειά ακόμα να διαμορφωθεί. Δεν υπάρχει στον κόσμο παρά μόνο μια μορφή εντελώς ωραία: ο Χριστός, τόσο που η φανέρωση αυτής της μορφής, είναι ήδη ένα άπειρο θαύμα. Θα θυμίσω πως από όλες τις ωραίες μορφές της χριστιανικής λογοτεχνίας, ο Δον Κιχώτης είναι η πιο ολοκληρωμένη. Είναι ωραίος γιατί είναι ταυτόχρονα και για γέλια. Αναδύεται λοιπόν, η συμπόνια προς το ωραίο που γελοιοποιείται κι αγνοεί την αξία του και κατά συνέπεια, η συμπάθεια του αναγνώστη. Αυτή η αφύπνιση της συμπόνιας αποτελεί το μυστικό του χιούμορ. Τίποτα τέτοιο στο δικό μου έργο και φοβάμαι ότι θα είναι πλήρης αποτυχία. Το μυθιστόρημα ονομάζεται «Ο Ηλίθιος»”.
Ο Μίσκιν αποτελεί φιγούρα εξωπραγματική σε τέτοιο σημείο που να λογίζεται για ηλίθιος. Τί είναι όμως ηλίθιος; Ταλαιπωρείται χρόνια από επιληπτικές κρίσεις που τον καθιστούν ανοίκειο. Τα οικογενειακά πρόσωπα, έστω και μακρινά, που θα συναντήσει στη Ρωσία κι ο περίγυρός τους θα αποκομίσουν αυτή την εντύπωση για κείνον. Τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο κι αν δεν είναι ηλίθιος για κείνους αυτή η παράλογη αυταπάρνηση κι η θυσία σίγουρα τον θυματοποιούν. Θα γνωρίσουμε έναν από τους πιο πρωτότυπους και ξεχωριστούς χαρακτήρες που γνώρισε ποτέ η παγκόσμια λογοτεχνία. Θα ζήσουμε για λίγο δίπλα στον πιο αληθινό -και ταυτόχρονα τον πιο ουσιαστικά παραμυθένιο- πρίγκιπα. Θα γνωρίσουμε πνεύμα απαράμιλλης ειλικρίνειας κι αφοπλιστικής απλότητας, κρυστάλλινη ψυχή που η ζωή της χάρισε μέσω μίας αρρώστιας το χάρισμα της αλήθειας.
Ο Φυοντόρ φημίζεται για την ικανότητά του να διευθύνει, όπως μόνο μία μουσική ιδιοφυΐα μπορεί, εξαίσια και σχεδόν τέλεια αρμονισμένη ορχήστρα -ορχήστρα όμως που αντί για μουσικά όργανα έχει ανθρώπινους χαρακτήρες, αντί για νότες, συναισθήματα κι αντί για συγχρονισμό, διαπροσωπικές σχέσεις. Ο Ηλίθιος όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά είναι μία ακόμη περίτρανη επιβεβαίωση. Όλοι οι χαρακτήρες είναι ανθρώπινοι. Το είναι τους σέρνεται από χειροπιαστά θέλω και πρέπει, η καρδιά τους σκίζεται από κάθε λογής συναισθήματα και δεν λείπουν αληθινά πάθη που μαστιγώνουν τη ψυχή τους. Ο καθείς ξεχωριστός κι ενδιαφέρων για τη προσωπική του ιδιαιτερότητα. Οι “τύποι” σμίγουν με ιδιοτροπίες που έχουνε τη ρίζα τους στη μοναδικότητα, είναι συνηθισμένοι και ταυτόχρονα μοναδικοί. Γι’ αυτό, μπορούμε να τους αντιληφθούμε ως αυτόνομες υπάρξεις, αλλά και να ταυτιστούμε μαζί τους. Κέντρο της ορχήστρας ψυχών, είναι ο… ηλίθιος. Βρίσκεται στον πυρήνα του έργου, είναι ο μουσικός που ορίζει το ρυθμό και τις διακυμάνσεις της μουσικής σύνθεσης. Ο Μίσκιν είναι παραμυθένιος, αλλά και το ίδιο γήινος με κάθε καθημερινό τύπο.
Μοιάζει με τον επαναστατημένο του Καμύ -που κηρύσσει τη προσωπική του αλήθεια και που δεν δέχεται να βεβηλώσει για οποιονδήποτε λόγο. Έλεγε πως: «Ελεύθερος είναι αυτός που λέει την αλήθεια». Δύσκολο να βρεθεί πιο ελεύθερος από τον Μίσκιν. Αυτή η εξέχουσα ιδιαιτερότητά του, ωστόσο, έχει τις ρίζες της σε ένα ψυχικό υπόβαθρο που είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό. Δεν είναι ουρανοκατέβατος ή ημίθεος, φρόντισε να ζωγραφίσει το πορτραίτο του με γήινα χρώματα, παρμένα από τη ζωή. Κι όσο προχωράμε περισσότερο, τόσα περισσότερα μαθαίνουμε για το αριστοτεχνικό ψυχογράφημα που του έστησε ο συγγραφέας. Ήτανε βέβαια επιληπτικός, αλλά δεν θα μπορούσε κανείς ν’ αρκεστεί σε τόσο μονοδιάστατη αιτιολόγηση του χαρακτήρα του. Πίσω από το προσωπείο της ειλικρίνειας κρύβονται τεράστιοι πυλώνες ιδεολογίας και τρομακτικά αφομοιωμένων πεποιθήσεων, που σπρώχνουνε τον ήρωα να κάνει ό,τι κάνει κι ας μη το αντιλαμβάνεται. Όταν αυτοί ταιριάζουν με την εκ φύσης τάση του προς την επιληψία, το αποτέλεσμα είναι ένας ιδιαίτερος, που δεν παύει ωστόσο να είναι, άνθρωπος.
Στο μυθιστόρημα, διακρίνουμε βασική διαδικασία ψυχοσύνθεσης. Όλοι έχουμε βαθιά κι αληθινά θέλω, έχουμε όμως επίσης και φόβο απόρριψης. Όταν αλληλεπιδρούν, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν σχιζοφρενική, παρανοϊκή συμπεριφορά, ένας που κυνηγά τους στόχους του μέσα από παντελώς παράδοξες μεθόδους. Για παράδειγμα, κάνει κακό στον εαυτό του για να λάβει την αγάπη των άλλων, ή σπρώχνει τους άλλους μακριά, επειδή έχει ανάγκη να τους βλέπει να ξανάρχονται! Παραλογισμός κι αφαίμαξη απλότητας στις πράξεις του ανθρώπου, μάλλον είναι κανόνας, όχι εξαίρεση και στο έργο αυτό υπάρχει μεγάλο φάσμα χαρακτήρων, οπότε θα τη ζήσουμε σε μεγάλη έκταση. Μες σε αυτό τον κυκεώνα, εισέρχεται απρόσκλητος ο Μίσκιν. Μ’ όλους είναι ειλικρινής, λέει αυτό που σκέφτεται, δηλώνει πώς πραγματικά νιώθει για τον καθένα και δεν κρύβει απολύτως τίποτα για τον εαυτό του. Κάθε σκέψη του διαχέεται ακαριαία στον περίγυρό του, όπως και κάθε πρόθεση και βούληση. Δεν μιλά με υπονοούμενα, δεν λέει μισόλογα και πραγματικά ζητά αυτό που θέλει. Όλοι φυσικά τον αντιμετωπίζουν στην αρχή σαν εξωγήινο ή παράφρονα ή και τα δυο. Άλλοι με περισσότερη δυσπιστία, άλλοι με λιγότερη.Όταν όμως πείθονται για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, βλέπουμε πως αναπτύσσουν μαζί του σχέση που τους είναι τελείως πρωτόγνωρη. Πρώτη φορά λένε την αλήθεια, τουλάχιστον όση αντέχουν να παραδεχθούν οι ίδιοι στον εαυτό τους, αφήνονται στο υπέροχο πέπλο της εμπιστοσύνης και μοιράζονται τον τεμαχισμένο εαυτό τους.
Ο Μίσκιν, ακριβώς επειδή δεν έχει προσδοκίες από κανέναν, απλά τους δέχεται γι’ αυτό που είναι. Η τρομακτική διεισδυτικότητά όσον αφορά τις ανθρώπινες ψυχές, που τον διακρίνει, δεν είναι θείο χάρισμα ή απόκτημα σκληρής εξάσκησης πάνω στη ψυχανάλυση, η ικανότητα ν’ αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τη ψυχοσύνθεση του συνομιλητή έγκειται απλώς στο γεγονός ότι δεν τον μυθοποιεί και δεν έχει άλογες προσδοκίες απ’ αυτόν. Μπορεί απλά να τον ακούσει, βαθιά κι ουσιαστικά, δίχως να επεμβαίνει το εγώ του και να πλάθει ψεύτικα είδωλα. Δεν θέλει από κανένα να είναι κάτι πέρα απ’ αυτό που είναι, δεν ζητεί από κανένα κάτι που δεν θα ήτανε διατεθειμένος να δώσει, συνεπώς, τους επιτρέπει να είναι ο εαυτός τους. Γιατί πρέπει να έχουμε το απαραίτητο και διόλου ευκαταφρόνητο θάρρος να επιτρέπουμε στους άλλους να είναι ο εαυτός τους, αν θέλουμε αληθινούς ανθρώπους γύρω μας αντί για ηθοποιούς και μαριονέτες -θάρρος που πηγάζει από τον σεβασμό στην αλήθεια του εαυτού μας, αλλά και στην αλήθεια των συνανθρώπων μας. Κι ο Μίσκιν έχει αυτό το θάρρος, λέει κάποια στιγμή:
“Εξάλλου, δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε που ‘μαστε γελοίοι, ψέματα; Γιατί αυτό είναι αλήθεια, είμαστε γελοίοι, ελαφρόμυαλοι, έχουμε κακές συνήθειες, πλήττουμε, δεν ξέρουμε να βλέπουμε σωστά, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, όλοι μας έτσι είμαστε κι εσείς κι εγώ κι εκείνοι. Να, εσείς δεν το θεωρείτε βέβαια προσβλητικό που σας το λέω κατάμουτρα πως είστε γελοίοι, έτσι δεν είναι; Κι αφού είναι έτσι, δεν είστε λοιπόν θαυμάσιο υλικό; Ξέρετε, κατά τη γνώμη μου, το να ‘ναι κανείς γελοίος είναι καμιά φορά καλό, ίσως καλλίτερα να ‘ναι κανείς γελοίος, μπορεί να συγχωρέσει ευκολότερα τον άλλο, να τα καταλάβει όλα αμέσως, δεν μπορεί ν’ αρχίσει μονομιάς απ’ την τελειότητα! Για να φτάσει εκεί πρέπει πολλά να μη καταλαβαίνει πρώτα κι αν τα καταλάβουμε πολύ γρήγορα, δεν αποκλείεται να μη τα καταλάβουμε καλά. Αυτό λέω σε σας που μπορέσατε κιόλας τόσα να καταλάβετε και να μη καταλάβετε. Τώρα πια δε φοβάμαι για σας, δεν πιστεύω να θυμώνετε που κάθεται ένα παιδί και σας λέει τέτοια πράματα. Όχι βέβαια ε”;
Ο Φυοντόρ μεγαλουργεί κι όχι γιατί άλλη μια φορά παραδίδει την ανθρώπινη ψυχή γυμνή, όπως είναι. Η σπουδαιότητα του εν λόγω μυθιστορήματος έγκειται στην ειλικρίνεια του. Δεν έχει πρόθεση να μας παρασύρει σ’ ένα κόσμο που δεν γνωρίζουμε. Όλα όσα μας παρουσιάζει μέσα στην ιστορία του Μίσκιν μας είναι γνωστά, οικεία. Εκτός από το περιβάλλον, το λογοτεχνικό διάκοσμο, την ατμόσφαιρα, την συναισθηματική εμπλοκή των ηρώων, τη διαλεκτική, το βάσανο της φιλοσοφικής οπτικής των πραγμάτων, τη δοκιμασία του έρωτα, της φιλίας κι η αναζήτηση της αλήθειας είναι στα διαχρονικά ζητήματα. Όμως δεν καταπιάνεται μ’ όλ’ αυτά για να εντυπωσιάσει, να κάνει επίδειξη των δυνατοτήτων του στο διάβασμα της ανθρώπινης ψυχής. Θέλει να δείξει τη δύναμη του καλού. Όχι από πείσμα, αλλά από ανάγκη να αντισταθεί στον κυνισμό και τη ψυχρή μεταβολή του κόσμου που ζούσε. Ο μοναδικός τρόπος ήταν να φτιάξει το απόλυτο καλό, έναν ήρωα που θα αντανακλούσε τις αρετές και τις αδυναμίες του ανθρώπου. Έναν ήρωα που θα ήταν απλός, δίχως ύπουλες σκέψεις και προθέσεις αποδόμησης. Το καλό ως υπόμνηση ενός κόσμου που αντιστέκεται και δεν θέλει να αλλοτριωθεί από την εξέλιξη που σαρώνει.
Ο Μίσκιν δεν είναι μοναχικός, είναι ανεξάντλητη πηγή ενέργειας που τροφοδοτεί τον περίγυρο, όσους τον πλησιάζουν, όσους πλησιάζει. Με τρόπο γίνεται εξομολογητής που αποσπά από τους συνομιλητές, τους φίλους, τους εχθρούς, ομολογία πίστης στον εαυτό που κινδυνεύει να χαθεί. Ο Ηλίθιος είναι πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, πολυεπίπεδο αφηγηματικά, με απίστευτη διείσδυση στη ρωσική αλλά κι όλης της ανθρωπότητας, ψυχή. Δυνατοί χαρακτήρες, η Νατάλυα και φυσικά ο Ραγκόζιν. Κορυφαία στιγμή του έργου -κι ίσως στη παγκόσμια λογοτεχνία- ο λόγος που βγάζει για τις τελευταίες στιγμές ενός καταδικασμένου σε θάνατο, που καθόρισε ίσως την απαγόρευσή της –συνεπικουρούμενος κι από τον Ουγκώ με το ομώνυμο έργο του.
Κλείνω με την εύλογη πρόταση να διαβάσει κανείς αυτό το αριστούργημα, με μια πρόκληση για σκέψη μετά: «Ποιός άλλος θα μπορούσε να ήτανε τόσο καλόκάγαθος και ταυτόχρονα να τολμά και να σχολιάζει μ’ ευρηματικό τρόπο, τα λοξά της εποχής, αν όχι ένας “Ηλίθιος”;»
Το έργο, που έφερε τον τίτλο «Σημειώσεις από το Υπόγειο» ή «Το Υπόγειο», όπως έχει επικρατήσει να τιτλοφορείται, αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία του Ντοστογιέφσκι, όχι μόνο για τον τρόπο αφήγησης, αλλά κυρίως, για τα κεφαλαιώδη φιλοσοφικά ζητήματα που έθεσε, πρώτη φορά τόσο ολοκληρωμένα και άνευ περιστροφών. Ζητήματα που θα τεθούν ξανά στα μετέπειτα μεγάλα μυθιστορήματά του και τον καταξιώνουν παγκοσμίως ως μια από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές. Μέσα από «Το Υπόγειο», ο συγγραφέας με μία απόλυτα διεισδυτική, ειλικρινή και διαυγή ματιά εξερευνά και σκιαγραφεί την ανθρώπινη ψυχή, αποκαλύπτοντας και βγάζοντας στο φως το παράδοξο, το χαώδες και άρα το τραγικό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Απόσπασμα από την αρχή του βιβλίου:
Είμαι άρρωστος… Είμαι κακός. Δεν είμαι καθόλου ευχάριστος. Νομίζω πως έχω μια αρρώστια του ήπατος. Μα δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν ξέρω πού ακριβώς υποφέρω. Αν κι εκτιμώ πολύ τους γιατρούς και την ιατρική, δεν πάω να με κοιτάξουν, και δεν πήγα ποτέ γιατί είμαι φοβερά προληπτικός, ή τουλάχιστον τόσο, που δεν πιστεύω στην ιατρική. (Η μόρφωσή μου δε θα ‘πρεπε να μου επιτρέπει να είμαι προληπτικός, ωστόσο είμαι.). Όχι, αν δε φροντίζω για τον εαυτό μου, το κάνω από πείσμα μόνο… Ίσως δεν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Ε λοιπόν, εγώ το καταλαβαίνω. Δε θα μπορούσα βέβαια να σας εξηγήσω από πού προέρχεται το πείσμα μου. Καταλαβαίνω πολύ καλά πως μη φροντίζοντας να γιατρευτώ, δεν κάνω κακό σε κανέναν, ούτε και στους γιατρούς. Και καλύτερα από κάθε άλλον στον κόσμο ξέρω πως μόνο τον εαυτό μου βλάπτω. Αδιάφορο’ από πείσμα δε γιατρεύομαι. Είναι αρρώστια του ήπατος. Ας είναι ό,τι θέλει, ας γίνει και χειρότερα ακόμη!
Είναι πολύς καιρός, καμιά εικοσαριά χρόνια, που ζω έτσι, και είμαι τώρα σαράντα χρονών. Παλιά ήμουν δημόσιος υπάλληλος, μα παραιτήθηκα.. Ήμουν υπάλληλος ευερέθιστος και τραχύς, κι ευχαριστιόμουν να ‘μαι τέτοιος. Γιατί μην παίρνοντας φιλοδωρήματα, από κάτι έπρεπε να πληρωθώ. (ΤΟ αστείο αυτό δεν είναι και τόσο σπουδαίο, δε θα το παραλείψω όμως. Γράφοντάς το θαρρούσα πως θα το βρουν πολύ έξυπνο, μα τώρα βλέπω πως δεν είναι παρά ένας ελεεινός φανφαρονισμός και γι’ αυτό δεν το παραλείπω.)…
«Η Φάρμα των Ζώων» είναι νουβέλα του Βρετανού συγγραφέα Τζορτζ Όργουελ (1903–1950). Πρόκειται για μια αλληγορική πολιτική σάτιρα όπου οι πρωταγωνιστές του έργου είναι τα ζώα μιας φάρμας. Τα ζώα ξεσηκώνονται κατά του αφέντη τους κυρίου Τζόουνς και αναλαμβάνουν την διαχείριση της φάρμας με σκοπό να την κάνουν πρότυπο αγροτικής διαχείρισης… όμως το τελικό σύνθημα είναι: «Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα». «Η Φάρμα των Ζώων» σατιρίζει τη ρωσική επανάσταση του 1917 και στη συνέχεια στη σταλινική εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Τζορτζ Όργουελ εξέδωσε με δυσκολία το βιβλίο του καθώς αρχικά απορρίφθηκε από εκδοτικούς οίκους. Η πολεμική συμμαχία δύσης και Σοβιετικής Ένωσης κατά των ναζιστικών δυνάμεων βρισκόταν στο αποκορύφωμά της και ο Στάλιν έχαιρε εκτίμησης τόσο από τους Άγγλους όσο και από τους Αμερικανούς εκδότες. Τελικά, το βιβλίο εκδόθηκε το 1945, τέσσερα χρόνια πριν από το «Nineteen Eighty-Four (1984)» και μόνο μετά από αυτό, η «Η Φάρμα των Ζώων» γίνεται ευρέως γνωστή.
Υπόθεση-Περίληψη του έργου
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια φάρμα στην Αγγλία και συγκεκριμένα στην φάρμα του κυρίου Τζόουνς. Τα ζώα της φάρμας υποκινούμενα από ένα γέρικο γουρούνι με το όνομα Μέιτζορ σχεδιάζουν την επανάσταση τους. Πρωταρχικός τους στόχος είναι η δίωξη του ανθρώπου αφέντη τους και η αυτοδιαχείριση της φάρμας. Ο στόχος τους στέφθηκε με επιτυχία και η φάρμα πλέον ανήκει στα ζώα και διοικείται από αυτά. Την εξουσία αναλαμβάνουν τα γουρούνια με αρχηγό τον Σνόουμπολ, ένα ικανό γουρούνι όμως υπάρχουν έντονες πολιτικές συγκρούσεις ανάμεσα στον Σνόουμπολ και ένα άλλο γουρούνι, τον Ναπολέοντα.
Η μανιώδης φιλοδοξία για εξουσία του Ναπολέοντα, ανατρέπει όλο το σκηνικό όπου με τη βοήθεια των σκύλων, καταλαμβάνει με τη βία την διαχείριση της φάρμας και ο Σνόουμπολ διώκεται και απομακρύνεται. Οι αυθαιρεσίες φτάνουν πια στο έπακρον, όμως τα ζώα παραπλανιούνται χάρη στη συνεχή προπαγάνδα που ασκείται. Έτσι τα ζώα της φάρμας καταλήγουν να εργάζονται περισσότερο κερδίζοντας λιγότερα, ικανοποιώντας με αυτόν τον τρόπο τις φιλοδοξίες του Ναπολέοντα. Πλέον τα γουρούνια αρχίζουν να ενεργούν τόσο απολυταρχικά σε σημείο οπού η δικτατορία που έχουν επιβάλλει να είναι σκληρότερη και από εκείνη του κυρίου Τζόουνς. Έτσι ανέσεις των ζωών συνεχώς μειωνόταν, ενώ τα προνόμια των γουρουνιών συνεχώς αυξανόταν.
Ακούστε το (στα Ελληνικά)
ή
Ακούστε το (στα Αγγλικά)
Διαβάστε το (στα Ελληνικά)
Διαβάστε και κατεβάστε το σε pdf (στα Αγγλικά)
Γράφει ο Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου
Ο Τζωρτζ Όργουελ γεννήθηκε 25 Ιουνίου 1903 στο Μοτιάρι της Βρεττανοκρατούμενης τότε Ινδίας, σαν Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ (το Τζωρτζ Όργουελ ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο που υπέγραφε τα έργα του) και πέθανε πολύ νέος, από φυματίωση 21 Γενάρη 1950 στο Λονδίνο, στα 47 του χρόνια. Υπήρξε πάντα πολιτικοποιημένος, αρχικά στον κομμουνισμό κι αργότερα εναντιώθηκε και μάλιστα με σφοδρό τρόπο, αλλά παρέμεινε σε μια κατάσταση ιδεατά αριστερών τάσεων. Επίσης παρέμεινε πολύ ιδεαλιστής, ρομαντικά ιδεαλιστής στο βάθος και πολύ ευαίσθητος, όπως φανερώνουνε πτυχές των έργων του. Αξίζει να σημειωθεί πως είχε πολεμήσει κατά του Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο κι έγραψε το βιβλίο «Φόρος Τιμής Στην Καταλονία». Είχε πλάσει με τη φαντασία του ένα κόσμο, «όχι τέλειο, δεν πετούσε δα και στα σύννεφα, αλλά έναν έστω καλλίτερο, μακρυά από ολοκληρωτικά καθεστώτα και πιο κοντά στον Άνθρωπο», βάσει της τελευταίας του συνέντευξης στο σανατόριο που νοσηλευότανε, λίγο πριν πεθάνει.
Η Φάρμα Των Ζώων, ήτανε το προτελευταίο βιβλίο του που το εξέδωσε το 1945, 5 χρόνια πριν πεθάνει –το τελευταίο του ήτανε το επικό 1984 που εκδόθηκε το 1949, 1 χρόνο πριν το τέλος του. Το έγραψε μεταξύ Νοέμβρη 1943 και Φλεβάρη 1944 και δυσκολεύθηκε πολύ να βρει εκδότη που θα δεχόταν να το αναλάβει. Το βιβλίο αναφέρεται σαφέστατα στη σοβιετική επανάσταση του 1917 όπως επικράτησε αργότερα και κυρίως βάλλει με σατιρικό τρόπο κατά του τότε πανίσχυρου άνδρα κι επικεφαλής (αφού είχε σκοτώσει όλους τους κυριότερους αντιπάλους του και συνέχιζε να σκοτώνει ή να εξορίζει όποιον σήκωνε κεφάλι με εναντιώσεις ή αντιρρήσεις στη πορεία της διακυβέρνησής του), του Ιωσηφ Βησσαριόνοβιτς Τσουχασβίλι ή επί το γνωστότερον, Στάλιν –που θα πει Ατσάλι. Πράγματι με το Λέοντα Τρότσκυ νεκρό και μετά το θάνατο του Βλαδιμίρ Ίλιτς Λένιν, εκείνος επικράτησε στην εξουσία με τα γνωστά αποτελέσματα.
Το συγκλονιστικό σε τούτο το έργο είναι πως σατιρίζει, με μιαν εσάνς χιούμορ, που ωστόσο, όχι μόνο δεν χαμογελά κανείς, αλλά συγκλονίζεται από την ωμή και τάχα ήπια σκληράδα του. Επίσης το κομβικό σημείο που πραγματικά πάντα εξέπληττε σε τέτοιες περιστάσεις, είναι πως ο εκάστοτε κυβερνών, λες και πραγματικά θεωρεί πως έχει πια τόσο πολύ σημασία, να διατηρεί την επίφαση τη λείας κι αγνής ετικέτας τιμιότητας και νομιμότητας, ιδιότητες που περιλούζει τις ενέργειές του, λες και παίζει ρόλο σημαντικό. Σα να ‘λεγε κανείς πως αν περιλούσει τα κόπρανα με άρωμα, δεν θα είναι πια κόπρανα, αλλά… αρωματικά χώρου. Να κρατηθούνε τα όποια προσχήματα με κάθε κόστος, ακόμα και με τέτοιο τρόπο που είναι χειρότερου αποτελέσματος τελικά, παρά αν ήταν απλώς, μη κρατούμενα. Ίσως μεν να θέλει να δείξει στους αμύητους και τους αψύλλιαστους πως όντως είναι καθ’ όλα νόμιμες ενέργειες, αλλά πιο πολύ υποθέτει κανείς πως είναι ένα ηδονικό φετίχ, το να φαντάξει… υπέροχος κι αδέκαστος.
Η υπόθεση είναι απλή: Οι άνθρωποι στη Φάρμα των ζώων, βασανίζουν, κακομεταχειρίζονται και καταπιέζουν τα ζώα. Ένα γουρούνι πανέξυπνο, οργανώνει την Επανάστασή τους. Αμέσως μετά την επικράτησή τους, ένα άλλο Γουρούνι με πιο πολύ μπράτσα, παρά μυαλό, αντίθετα από τον εμπνευστή της, αναλαμβάνει την εξουσία, αφού καταφέρνει να εκδιώξει από τη Φάρμα τον φυσικό ηγέτη της. Τα πράγματα αλλάζουν, οι νόμοι που ‘χε θεσπίσει ο πριν κι ήτανε κάπως λογικοί κι αντιδραστικοί, τροποποιούνται. Η πίεση αντί να ελαφρώσει τώρα επιδεινώνεται, με το πρόσχημα πως τώρα πρέπει να δουλέψουνε για πάρτη τους, να στηλώσουνε τη Φάρμα και να δείξουνε πως μπορούνε καλύτερα από τους προκατόχους τους. Στην ουσία είναι ο Αρχηγός που θέλει να δρέπει οφέλη κι ανέσεις ενώ τα λοιπά ζωντανά σκίζονται στη δουλειά. Οι κύριοι χαρακτήρες-ζώα, φωτογραφίζουν κι ένα σημαντικό πρόσωπο της εξουσίας του σταλινισμού: Π.χ. ο αρχικός υποκινητής είναι ο Τρότσκυ, ο κακός συνεχιστής ο Στάλιν κι ο μικρός ασήμαντος, φωτογραφίζει τον υπεύθυνο προπαγάνδας, τον Μολότωφ κ.λπ.
Στο συγκλονιστικό φινάλε, ο αρχικός νόμος που είχε θεσπιστεί: Όλα Τα Ζώα Είναι Ίσα, διολισθαίνει στο: Όλα Τα Ζώα Είναι Ίσα, Αλλά Μερικά Είναι Πιο Ίσα Από Τα’ Άλλα, κι είναι η φράση που κλείνει το βιβλίο. Αυτή η μια φράση, είναι τόσον απίστευτη και τόσον ευρηματική, που μπορεί να ξεχάσει κανείς όλο το έργο, να πάθει αμνησία και να ξεχάσει ό,τι έχει διαβάσει ή διδαχθεί στη ζωή του, μα τούτη δε θα τη ξεχάσει ποτέ. Και να ‘θελε δηλαδή δεν θα μπορούσε, γιατί τη «βλέπει» και την «ακούει» καθημερινά στην ίδια του τη ζωή.
Αξίζει όμως να σημειωθεί πως ενώ ο Όργουελ σατίρισε το καθεστώς το μετά το 1917, χρόνια πριν, ένα σωρό άλλοι καλλιτέχνες Ρώσοι, είχανε στηλιτεύσει συγκαλυμμένα, με προεξάρχοντα τον Νικολάι Γκόγκολ, -αλλά χωρίς να εξαιρέσουμε και άλλους- το αμέσως προηγούμενο καθεστώς του Τσάρου. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι το, δυστυχώς ημιτελές βιβλίο του, Οι Νεκρές Ψυχές, που αν κι ατελές έχει μείνει μοναδικό έργο για το είδος και τη δομή του με τον τρόπο που παρωδεί τα τότε γύρω του δεδομένα. Συνεπώς, δεν είναι πολιτικής τάσης, πεποίθησης ή πιστεύω, το πρόβλημα, αλλά όπως έχει ξανατονιστεί, είναι η μανία της Εξουσίας σαν εθισμός ναρκωτικού, και φυσικά το πανταχού παρόν Χρήμα & Συμφέρον, που φταίει πάντα. Γιατί όλα μα όλα, τα καθεστώτα, απ’ άκρου σ’ άκρον της πολιτικής σκηνής, έχουνε τις ίδιες λειτουργίες, -απλά το όνομα αλλάζει, κι εντάξει, ο βαθμός βιαιότητας που τις εφαρμόζει.
Το βιβλίο αυτό αρχικά αντιμετωπίστηκε άσχημα, αργότερα όμως απετέλεσε θέμα ατελείωτων συζητήσεων, σχολιασμών, κριτικών με κυρίως επαίνους. Στις μέρες μας, έφτασε να λογίζεται σαν ένα από τα κορυφαία του αιώνα και μάλιστα σχετικά πρόσφατα, το 2012, τοποθετήθηκε πολύ ψηλά στη λίστα των τοπ συγγραμμάτων παγκοσμίως κι όλων των εποχών. Είναι σχεδόν μοναδικό σαν σύγγραμμα, σχεδόν ανάδελφο.
Ο Όργουελ, έγραψε κι άλλο ένα επικό κι εξίσου συγκλονιστικό βιβλίο, το 1984, αλλά κι άλλα πεζά, δοκίμια, άρθρα και ποιήματα, που όλα τους αξίζουν να τύχουνε της προσοχής ενός κοινού που ξέρει να διαβάζει σπουδαία και σημαντικά βιβλία. Ναι! υπήρξε πρώτα ποιητής, ύστερα πολιτικοποιημένος και μετά άνθρωπος και μάλιστα ευαίσθητος, παρ’ όλη την τραχύτητα που βγαίνει συχνά από τις σελίδες του. Ένας αλαφροΐσκιωτος καλλιτέχνης με όραμα, που δυστυχώς δεν είδε, αλλά και δεν θα προλάβαινε, σε μόλις 47 χρόνια ζωής, με τα προς το τέλος του χρόνια, πολύ καταπονημένος από τη νόσο και νικημένος. Στο youtube, υπάρχουνε τα τελευταία του λόγια σε μια συνέντευξη που παραχώρησε λίγες μέρες προτού πεθάνει, αφήνοντας μάλιστα μια παρακαταθήκη, που αξίζει να την αναζητήσει κανείς και να την ακούσει προσεκτικά.
Αρκετά ιταλικά μουσεία προσφέρουν μια λύση στο παλιό αίνιγμα που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες σκύλων – πρέπει να βγουν έξω χωρίς το αγαπημένο τους κατοικίδιο ή απλώς να μείνουν στο σπίτι με τον τετράποδο φίλο τους;
Αντί να πάρουν κάποια απόφαση, οι ιδιοκτήτες μπορούν τώρα να αφήσουν τα σκυλιά τους δωρεάν σε τέσσερα μουσεία της Ρώμης κάθε Κυριακή, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Μουσείου Ετρούσκων και του Castel Sant’Angelo.
Δημιουργήθηκε και διευθύνεται από την εταιρεία Bauadvisor, στοχεύει να επιτρέψει στους ιδιοκτήτες σκύλων να επισκέπτονται πιο εύκολα τα μουσεία σε μια χώρα όπου υπάρχουν περισσότερα από 8 εκατομμύρια σκυλιά, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύτηκε από τον εμπορικό οργανισμό που εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή βιομηχανία τροφών για ζώα συντροφιάς.
Κανονικά, μια έκδοση της υπηρεσίας επί πληρωμή λειτουργεί σε 290 μουσεία σε 53 πόλεις σε όλη την Ιταλία. Ένας από τους 400 φροντηστές σκύλων της εταιρείας συναντά τον ιδιοκτήτη έξω από το μουσείο και πηγαίνει τον σκύλο για μια βόλτα στους χώρους του πρασίνου γύρω από το ξενοδοχείο, πριν τον επιστρέψει στους ιδιοκτήτες του αφού τελειώσουν την περιπλάνηση στο μουσείο.
Εν τω μεταξύ, αυτή η προωθητική, δωρεάν έκδοση της υπηρεσίας ξεκίνησε την Κυριακή και θα πραγματοποιείται μόνο για μία ημέρα κάθε μήνα τους επόμενους 15 μήνες, κάθε φορά σε διαφορετική ιταλική πόλη.
Η δωρεάν υπηρεσία θα είναι στη συνέχεια διαθέσιμη σε τέσσερα μουσεία στη Βενετία, συμπεριλαμβανομένης της συλλογής Guggenheim, τον Φεβρουάριο πριν πάει στη Μπολόνια τον Μάρτιο, όπου θα βρίσκεται έξω από δύο μουσεία εκεί.
Οι ιδιοκτήτες πρέπει να κάνουν κράτηση για την υπηρεσία, η οποία συνήθως κοστίζει 10 ευρώ την ώρα (10 $), στον ιστότοπο της εταιρείας εκ των προτέρων.
Με αυτόν τον τρόπο, η Bauadvisor ελπίζει να «υποστηρίξει και να ενισχύσει την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Ιταλίας», δήλωσε ο Διευθύνων Σύμβουλος της, Ντίνο Γκασπερίνι, στο CNN την Τρίτη.
Παρόμοιες υπηρεσίες έχουν αναδυθεί και σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, όπου η εταιρεία PatchGuard παρέχει ημερήσια φροντίδα σκυλιών σε μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, επιτρέποντας στους ιδιοκτήτες σκύλων να εξερευνούν πιο εύκολα αξιοθέατα.
Και τον Μάιο, το Mars Petcare και το TripAdvisor συνεργάστηκαν για να αναδείξουν τουριστικά αξιοθέατα, εστιατόρια και ξενοδοχεία που είναι φιλικά προς τους σκύλους. Οι εταιρείες δήλωσαν ότι η έρευνά τους έδειξε ότι περίπου το ένα τρίτο των ιδιοκτητών κατοικίδιων ζώων στις ΗΠΑ άλλαξαν τα ταξιδιωτικά τους σχέδια λόγω της δυσκολίας να ταξιδέψουν με τους γούνινους φίλους τους.
Issy Ronald, CNN – 14/01/2025 Η Ivana Scatola του CNN συνέβαλε στό άρθρο.
